Opracowanie IPC Prešov | Kraj Koszycki i Żyliński
Inspiracja
Dzięki bogatemu systemowi rzecznemu na Słowacji, rozwój raftingu jest zupełnie naturalny, co w znacznym stopniu przyczyniło się do rozwoju stosunków handlowych pomiędzy różnymi regionami Słowacji. Z historycznego punktu widzenia bardzo trudno jest wskazać dokładne początki raftingu na Słowacji, ale istnieją zapisy historyczne z początku XI wieku, w których osadnicy wykorzystywali rzekę Wag jako arterię transportową za pomocą tratw. Dla części mieszkańców Orawy i Liptowa spływy stały się ważnym źródłem utrzymania. Tratwy początkowo służyły do transportu drewna i były związane z rozwojem górnictwa i hutnictwa. W późniejszym okresie drogą wodną transportowano również materiały budowlane, żelazo, płótno i sukno, wyroby garncarskie, kaletnicze, koronki oraz artykuły spożywcze takie jak sól, bryndza, sery, owoce i miód. Dominującą pozycję zajmuje rzeka Wag, ponieważ w przeciwieństwie do Kysucy i Orawy była wykorzystywana przez flisaków przez cały rok. Dopiero zmiany ustawodawcze Marii Teresy uregulowały stosunki pracy flisaków; do tego czasu flisactwo było wolnym zawodem, do którego nie stosowano prawie żadnych przepisów.
Wśród krokwi panowała pewna hierarchia, gdzie główny krokwiarz odpowiadał za kontraktację i finanse i był de facto zwierzchnikiem wszystkich innych. Najważniejszy był flisak, który siedział z przodu - majster, a najmniej doświadczony był tzw. rufowy - zwykle początkujący.
Strój roboczy składał się z fartuchów, przylegających skarpetek z białego kożucha domowej roboty, bluzki, kamizelki, przepaski, co najmniej dwóch lnianych koszul i szerokiego walijskiego kapelusza ozdobionego muszelkami. Obecnie rafting można uprawiać podczas rejsów turystycznych, podczas których turysta poznaje odrębną kulturę, charakteryzującą się własnymi zwyczajami i sztuką słowa, w tym pieśniami i opowieściami.
Wideo
Widzisz błąd? Znasz więcej informacji? Zgłoś nam to.
Napisz do nas.